Opis
Wiejski sport amatorski, a piłkarstwo w szczególności, uznać trzeba w świetle czynionych tutaj rozważań za kompromisową formę „małego” i „wielkiego” sportu – połączenie tego, co skromne w środkach i autentyczne w swym wyrazie, z tym, co sprofesjonalizowane, a przy tym hałaśliwe i ekspresyjne. Hybrydalność ta uprawnia do uznania futbolowej kultury polskiej prowincji za „żywą i otwartą”, wyzwalającą pozytywną energię społeczną w stopniu nie mniejszym niż jej wielkomiejska odmiana […]. Oznaki tej żywotności obserwujemy „między zagrodą a boiskiem” – w lokalnej przestrzeni działalności klubów. Tam właśnie ujawnia się siła relacji międzyinstytucjonalnych i międzyosobowych. Tam uruchamiane są zasoby społeczne tkwiące w społeczności wiejskiej. Tam wreszcie zaszczepiane są i rozkwitają elementy kultury kibicowskiej, będącej na polskiej wsi novum stopniowo oswajanym za sprawą młodego pokolenia. Warto potencjał ten wykorzystać w procesach rzeczywistej, oddolnie czynionej odnowy wsi.
(z Zakończenia)
